TOP 10: Μουντιαλικές ιστορίες

10. Τι έπαθε το «φαινόμενο»;

Όταν ξεκινούσε το Μουντιάλ του 1998, το όνομα που κυριαρχούσε ήταν αυτό του Βραζιλιάνου Ρονάλντο Λουίς Λαζάριο ντε Λίμα. Ο επιθετικός της Ίντερ είχε μαγέψει με τις εμφανίσεις του ήδη από την εποχή που αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα. Στον τελικό της διοργάνωσης, εναντίον της διοργανώτριας Γαλλίας, έμελλε να εξελιχθεί σε αρνητικό πρωταγωνιστή. Την ημέρα του τελικού είχαν κυκλοφορήσει διάφορα σενάρια για την υγεία του, ενώ υπήρχαν αμφιβολίες για το κατά πόσο θα έπαιζε. Εν τέλει ο Ρονάλντο αγωνίστηκε, ήταν όμως πολύ κακός, ενώ τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε. Ολόκληρη η ομάδα ήταν επηρεασμένη και η ήττα με 3-0 από την παρέα του Ζιντάν ήρθε φυσιολογικά. Εκ των υστέρων μαθεύτηκε ότι ο Ρονάλντο είχε πάθει κρίση σπασμών το προηγούμενο βράδυ και ότι αγωνίστηκε με δική του ευθύνη, παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε η υγεία του. Όπως και ο Πελέ όμως, το «φαινόμενο» επανήλθε και κατέκτησε το τρόπαιο το 2002 στην Ιαπωνία και την Κορέα.
9. Ο πιο διάσημος τραυματισμός
Από το 1958 είχε λάμψει ένα νέο αστέρι, το οποίο έμελλε να σημαδέψει για πολλά χρόνια το παγκόσμιο ποδόσφαιρο και κυρίως το θεσμό του Παγκοσμίου Κυπέλλου: Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, ο γνωστός Πελέ. Εκείνη την χρονιά είχε κατακτήσει το τρόπαιο, στα 18 του χρόνια, στην διοργάνωση της Σουηδίας. Το 1962, στην διοργάνωση της Χιλής, όλοι ανέμεναν ότι ο Πελέ, σε ώριμη πλέον ποδοσφαιρική ηλικία και με περισσότερες εμπειρίες, θα οδηγούσε την Βραζιλία σε μία ακόμη κατάκτηση. Όντως, η Βραζιλία κατέκτησε το τρόπαιο, κερδίζοντας στον τελικό την Τσεχοσλοβακία με 3-1. Ο Πελέ όμως δεν ήταν εκεί! Είχε τραυματιστεί σοβαρά στον δεύτερο μόλις αγώνα, με αντίπαλο και τότε την Τσεχοσλοβακία, ο οποίος έληξε τελικά ισόπαλος 0-0.
8. Το νέο είναι ωραίο…
Το γνωστό τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου αναπαριστά την Νίκη, θεά των αρχαίων Ελλήνων. Δεν ήταν όμως το τρόπαιο που χρησιμοποιείτο από την αρχή της ιστορίας της διοργάνωσης. Μέχρι το 1970 διδόταν στους νικητές το τρόπαιο Jules Rimet, το οποίο ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Προέδρου της FIFA που το 1929 αποφάσισε την καθιέρωση της δημοφιλούς διοργάνωσης. Από την αρχή της χρήσης του όμως, είχε αποφασιστεί ότι το τρόπαιο θα έμενε για πάντα στην τροπαιοθήκη της ομάδας που θα κατόρθωνε να το κατακτήσει για τρίτη φορά. Το 1970 η Βραζιλία έφτασε στην τρίτη της κατάκτηση και έτσι κράτησε το κύπελλο. Από το Μουντιάλ της Γερμανίας, του 1974, αντικαταστάθηκε από το νέο τρόπαιο, το οποίο χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Η πρώτη ομάδα που το κατέκτησε έμελλε να είναι η διοργανώτρια Γερμανία.
7. Η απόκρουση του αιώνα
Στο Μουντιάλ του 1970 στο Μεξικό, η Βραζιλία έμεινε στην ιστορία για το θεαματικό ποδόσφαιρο που έπαιξε. Στην ιστορία όμως έμεινε και ο τερματοφύλακας της εθνικής Αγγλίας, Γκόρντον Μπανκς, για μια απόκρουση που πραγματοποίησε στον αγώνα του Γ” ομίλου με την Βραζιλία. Σε μια κεφαλιά του Πελέ, από τα πέντε μέτρα, η οποία κατευθυνόταν στα δίχτυα, ο Μπανκς απογειώθηκε κυριολεκτικά. Το γεγονός ότι η μπάλα αναπήδησε πριν την γραμμή του τέρματος, η μικρή απόσταση, αλλά και το ότι ο τερματοφύλακας βρισκόταν μακριά, καθιστούσαν το έργο του πολύ δύσκολο. Κι” όμως, ο Μπανκς έβγαλε την μπάλα έξω. Πολλοί πιστεύουν ότι η ετικέτα της «καλύτερης απόκρουσης όλων των εποχών» περιέχει ισχυρή δόση ρομαντισμού, λόγω του ότι η κεφαλιά προερχόταν από τον μεγάλο Πελέ. Όπως και να έχει το πράγμα όμως, η απόκρουση του Μπανκς ήταν εντυπωσιακή και με πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας.
6. Η μεγαλύτερη νίκη
Αν και το ζητούμενο για μια ομάδα είναι η νίκη, για το φιλοθεάμον κοινό είναι τα πολλά γκολ. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 1982, η Ουγγαρία κατάφερε τον πιο ωφέλιμο συνδυασμό όλων των εποχών. Σε αγώνα για την δεύτερη αγωνιστική του Γ” ομίλου, στις 15 Ιουνίου στο Nuevo Estadio του Elche, συνέτριψε το Ελ Σαλβαδόρ με 10-1! Πρόκειται για την μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τρία γκολ πέτυχε ο Κις, από δύο οι Νυιλάσι και Φαζέκας και από ένα οι Πολοσκέι, Τοθ και Σέντες. Η τεράστια αυτή νίκη όμως δεν ήταν αρκετή για να χαρίσει στην Ουγγαρία την πρόκριση στην επόμενη φάση, αφού κατετάγη τρίτη, πίσω από την Αργεντινή και το Βέλγιο.
5. Πρώτη νίκη εν μέσω κρίσης και… βουβουζέλας
Η διοργάνωση που βρίσκεται σε εξέλιξη θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό των απανταχού ποδοσφαιροφίλων. Ίσως όχι για την ποιότητα του ποδοσφαίρου που παρακολουθούμε. Σίγουρα όμως για τις περίφημες βουβουζέλες, οι οποίες απειλούν τους ποδοσφαιριστές, τους σχολιαστές και τους φιλάθλους με… νευρικό κλονισμό. Εν τούτοις, για τους απανταχού Έλληνες, το μουντιάλ της Ν. Αφρικής θα μείνει για πάντα αξέχαστο για την πρώτη νίκη της εθνικής Ελλάδος. Στις 17 Ιουνίου, στον αγώνα της Β” αγωνιστικής του Β” ομίλου με την Νιγηρία, η Ελλάδα κέρδισε 2-1 με τέρματα των Σαλπιγγίδη και Τοροσίδη. Παρά το ότι οι Αφρικανοί αγωνίζονταν με 10 ποδοσφαιριστές, η εθνική ομάδα είχε εξαιρετική απόδοση και κέρδισε δίκαια.
4. Πάθος μέχρι… δολοφονίας
Στο Μουντιάλ του 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες ομάδα της Κολομβίας εθεωρείτο ως μια πιθανή έκπληξη. Μάλιστα ο Πελέ είχε δηλώσει ότι μπορούσε μέχρι και να κατακτήσει το τρόπαιο. Σε αγώνα για τον Α” όμιλο αντιμετώπιζε την διοργανώτρια ομάδα και με αυτογκόλ του αμυντι-κού Αντρές Εσκομπάρ οι Αμερικανοί κέρδισαν με 2-1. Ως αποτέλεσμα, η Κολομβία αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του ο άτυχος ποδοσφαιριστής δολοφονήθηκε, δεχόμενος φονικά πυρά έξω από ένα μπαρ, στις 2 Ιουλίου. Αμέσως η δολοφονία συνδέθηκε με το αυτογκόλ, ίσως δε και με απώλειες κερδών που υπέστησαν πράκτορες στοιχημάτων. Ο δολοφόνος, Χουμπέρτο Κάστρο Μουνιόζ, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη. Την δε κηδεία του Εσκομπάρ παρακλούθησαν πέραν των 120,000 ατόμων, ενώ ανεγέρθη μνημείο προς τιμήν του.
3. Πάθος μέχρι… αυτοκτονίας
Στον τελικό του 1950 η διοργανώτρια Βραζιλία αντιμετώπιζε την Ουρουγουάη. Το κλίμα στην χώρα του καφέ ήταν πανηγυρικό και όλοι πίστευαν ότι η κατάκτηση του πρώτου βαρύτιμου τροπαίου από την Σελεσάο ήταν δεδομένη. Το στάδιο Μαρακανά, το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα στον κόσμο, ήταν κατάμεστο, από τον αριθμό ρεκόρ των 210,000 θεατών! Η 16η Ιουλίου, ημέρα του τελικού, ήταν γιορτινή από το πρωί στο Ρίο Ντε Ντζανέιρο. Εν τούτοις, οι Ουρουγουανοί χάλασαν την γιορτή, νικώντας με 2-1 τους διοργανωτές. Το γεγονός αυτό όμως δεν έγινε αποδεκτό από χιλιάδες Βραζιλιάνους φιλάθλους. Μερικοί από αυτούς μάλιστα προχώρησαν στην έσχατη πράξη απόγνωσης, διαπράττοντας αυτοκτονία. Η μέρα αυτή καταγράφηκε ως αποφράδα στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.
2. Η πιο διάσημη… κεφαλιά
Στο Μουντιάλ του 2006 στην Γερμανία, ο μεγάλος Ζινεντίν Ζιντάν, στα 35 του, πήρε από το χέρι την Γαλλία και την οδήγησε μέχρι τον τελικό, όπου θα αντιμετώπιζε την καλοκουρδισμένη μηχανή του Μαρσέλλο Λίπι. Η Γαλλία ήταν ελαφρώς καλύτερη, μια φάση όμως καθόρισε το αποτέλεσμα. Αφού η κανονική διάρκεια έληξε ισόπαλη 0-0 και οι ομάδες πήγαν στην παράταση, σε μια φάση με τον Ιταλό αμυντικό Ματεράτζι, ο Ζιντάν επιτέθηκε ξαφνικά στον αντίπαλο με το κεφάλι και τον έριξε κάτω. Εκ των υστέρων ο Γάλλος ισχυρίστηκε ότι ο Ματεράτζι είχε μιλήσει προσβλητικά για την οικογένειά του. Η Ιταλία κέρδισε τελικά στα πέναλτι, ο Ζιντάν όμως, παρά την ενέργειά του, ανακηρύχθηκε σε πολυτιμότερο παίχτη της διοργάνωσης.
1. Το χέρι του… Θεού


Στα προημιτελικά της διοργάνωσης του 1986 στο Μεξικό έμελλε να συμβεί το πλέον πολυσυζητημένο γεγονός στην ιστορία της διοργάνωσης. Ο μεγάλος Ντιέγκο Μαραντόνα έδωσε προβάδισμα στην Αργεντινή, στον αγώνα με την «μισητή» Αγγλία, σκοράροντας πεντακάθαρα με το χέρι. Το γεγονός της 22ης Ιουνίου έμεινε στην ιστορία ως το «χέρι του Θεού», εξ” αιτίας σχετικής δήλωσης του ίδιου του πρωταγωνιστή. Βέβαια, λίγα λεπτά αργότερα ο Μαρα-ντόνα έμελλε να πετύχει ένα μαγικό γκολ, ντριπλάροντας έξι ποδοσφαιριστές της Αγγλίας σε ένα εκπληκτικό σλάλομ από το κέντρο του γηπέδου, γκολ που ψηφίστηκε ως το καλύτερο του αιώνα. Στην συνέχεια, ο Ντιεγκίτο οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου, αφού κέρδισε στον τελικό την Γερμανία με 3-2.
πηγή:magazine.apopsi.com